Sonbaharın ilk demi Eylül’ün ilk haftası
Hüzün düşer gönlüme sararınca yapraklar
Düşümdeki mazimin sen yazılı yaftası
Okumaya kalkınca kararır tüm şafaklar
Her mısranın üstüne sinmiş sevdamın izi
Aşkımın çırasıyla yakarken ikimizi

Hicran sağar gök yüzü yer yüzü derde reva
Ruhumun sancıları debreşir bu mevsimde
Sende öte hiç kimse yarama olmaz deva
Bitmez inan ki aşkın tükenmez hevesim de
Ağır ağır tutuyor beni sevdanın ahı
Çektiğim ahlar bil ki ikimzin günahı

Havalar da soğudu güneş erken batıyor
Üşüyorum anılar gecemi zapt edince
Sabahımı beklerken uykularım bitiyor
Çektiğim acıları usuma rapt edince
Takvimden yaprakları sökmeye varmaz elim
İsmini andığımda lal olur bülbül dilim

Hangi masal avutur baharı anlatarak
Uykusuz gözlerimi kavuşturup huzura
Derbeder şu aklıma hülyaları katarak
Kandırıp yüreğimi savuşturup huzura
Doğruyu görene dek kalır yalan gölgesi
Muhakkak geç olmadan gelir gerçeğin sesi

Üşürüm güz yağmuru üstüme yağdığında
Isıtmaz benliğimi sarılsam hayaline
Beklediğim sabaha güneşin doğduğunda
Seher vakti özlemle kapılırım yeline
Unutmaya çalışmak mümkün değil ki seni
Bir Eylül sabahında yeksan eyledin beni
*
Mehmet Kılıçel
8.EYLÜL.2020