öyle abi, mısralara uzaylı kalamıyoruz. kimi anlıyor bizi, kimi anlamıyor.. bu zihinler bu gönüller 40 yıla yakındır neler çekerek yoruldu, dinlenemiyoruz bir türlü.. hani terlesek, bir soğuk su bir ayran içsek, 1 saat çekilsek ağaç gölgesine, ne çok mutlu olacağız, kim bilir.. kalemi kağıdı unuttuk, bir ekran bir siyah klavye. (o taraf çok uzadıydı, ben de burada harmanladım müsaade ile..)

sofalar bir o kadar uzak, "Bir yaşam, iki yarım can bize" bir o kadar yakın. "Gazel çek, kadeh eyle bize" bir o kadar bizden, lakin gönülden kadehler... "Kalem çek kınından özür eyle bize" bir o kadar yüksek.

nesildaşım sahir neva; ne demiş ise; "Bırak içinde ne varsa, bırak içime" çok yörüngesel demiş derim.

dinlenemeyen düşüncelerimiz var bu çağda. anlatamıyorum bile.. anlaşılıyoruz düşüncesiyle boşuna y'ler demiyorum.

bizi yordu "delikanlı" şiirler bir vakitler.. tarihi hikayelerden, gelecek hikayeleri okumak imkansıza yakın. bireysellik hapsetti ister istemez artık.. mecburi bir yön yürüdüğümüz..

ne anılar, hatıralar anlatıyor büyükler.. bizler diyeyim, y'ler; neden çok yorgunuz fısıltıları ile her hecemizde, kelimemizde, mısramızda... kavga edenlerden ne kadar usandık;şahsen; ...

herkesin geçtiği ayrı bir yol, aynı gibi gözüken sadece. sevmekten başka bir şey öğrenememişiz kavlince... kötü sözler edemeyişimizin garipliğinde yaşayıp gidiyoruz..

uzanmıyor göklerden bir el, elma desen düşmüyor veya çıkmıyor işte..

nesildaşıma bugün dedim; bizlere sormasınlar ne yazıyorsunuz, ne anlatmaya çalışıyorsunuz diye.. başka bir alemde yaşıyor zihinlerimiz, bambaşka.. anlatabildiğimiz kadar işte..

saygı huzur ve sağlıkla
eksik olmayın efendim.