Gitme can
Gitme can
gitme dağların moruna kar düşer güller dalında solar bir ilkbahar daha bekleyemem gitme yıldızlar aya küser ay güneşe gecem karanlık kabusa boğulur mehtap kendini müebbete bağlar gitme gülüşlerin darağacı zülüflerin boynuma kement ölmeden sallanıp dururum asumanda gitme beni bir sıcak nefese ruhumu okşayan tatlı sese bırakma yalnız ve kimsesiz gitme işte Ahmet Coşkun |