Sayın Şair Resul Civcik, Ömer Hayyam hakkında edebiyat defterindeki yazmış olduğum makaleyi okumanızı istiram ederim.
Selam ve saygılar

Haklısınız Üstadım.
Böylesi bir Açıklama ile
Rubailerden çok çok daha önemli bulduğum.
kıymetli Dipnotunuzu tekrar tekrar okuyup
Bir daha düşünmeye kendimi sevk edeceğim.
Kaldıki Geçmiş tarihimizin en önemli şahsiyetleridir
Yukarıda ismi zikredilen değerlerimiz.
Ve konu olan ÖMER HAYYAM.
Benim bildiğim Rahmetli Yaşar Kemâl Çevirileri sahih bilinmektedir.
Biz böylesi değerlerin tırnağı olamaz tozu olamayız.
En azından bunu kendi adıma söylüyorum.
En çok okuduğum ve Etkilendiğim
Şairlerden birisidir Ömer Hayyam
Yunus Emre ,Aşık Veysel Karac'oğlan ,Hz Mevlana Beyitleri
ve Pek çok Nasrettin Hoca Fıkraları okudum.
Akşehir Belediyesi Kaynaklarına güvendim
Hoca Nasrettinin ve diğer Şahsiyetlerimizin
Kalemleri bügünlere ve Yarınlarımıza ışık
Hiç sönmeyecek kandişllerimizdir diye düşünmekteyim.
Aklın yolu birdir Mantık ve akıl doğruyu bulacaktır.
Saygılar sunuyorum.
Selam ve Dua ile. Hürmetler.

Düzenleme:1.9.2020 17:12:41

Sayın Şair resulcivcik Öncelikle yorumunuz için teşekkürler elinize kaleminize sağlık...

Ömer Hayyam’ın esasen, yüz elli, iki yüz civarında rubaileri olduğu iddia edilmektedir. Buna rağmen piyasada bine yakın Hayyam’a ait olduğu söylenen dörtlükler bulunmaktadır. Hangilerinin Hayyam’a ait olup olmadığı ise kesin bir şekilde bilinmemektedir. Ancak bütün bu dörtlüklerin hepsi, Hayyam’ın, dini inancına, hayat felsefesine, yaşam tarzına, sosyal olaylara bakış açısına ve edebi sanatına temamen uygunluk göstermektedir. Elbette böyle bir tespit, bine yakın rubailerin Hayyam tarafından yazıldığını ispat etmez. Nasıl ki, bizdeki Nasreddin hocaya atfedilen fıkraların hepsi veya Yunus Emre ye ait olduğu söylenen şiirlerin tamamı, hoca Nasreddin’e ve Yunus Emre ye ait olduğunu göstermediği gibi .

Ömer Hayyâm, Şiirlerinde; Batıni, Mutezile anlayışı ile, Yüce Allahın kudret sıfatından gelen ve katiyen tam olarak takliti mümkün olmayan, kainattaki en büyük sanatı olan tabiat’ın yanında, hayat’ın hakikatını, sırlarını ve esrarını, ölümün bilinmeyen yönlerini göremeyip, bu konda acziyet içinde olduğunu, bu nedenle ümitsizliğini, tükenmişliğini çaresizliğini, iç aleminde özellikle aklında; akıl yolu ile, bir türlü çözemediğinden, bunu kendine dert edinmiştir.

“Dert söyletir, aşk ağlatır” sözünün, ruh hali içinde, kafasında binlerce cevabı olmayan meçhul sorular, fıtratın, ruh ve kalbinde ebediyet duygusunu tahrik etmesi sonucu, kendi alemindeki çelişkileri bir türlü çözemediğinden, kötümser ve karamsar bir şekilde düşünüp, elem ve ızdırap içinde tüm his duygularının üzüntüsünü dışa vurarak, güya kendi aklınca edebi sanat çerçevesinde bir çözüm yolu bulmuştur.

Ruhundan gelen doğru hakikatları hiçe sayarak, nefis ile şeytanın ve hayvani duygularında hoşuna giden, yaptığı aklen tevil ve tefsirler sonucu, akıcı ve kıvrak zekası ile eşi benzerine rastlanmayacak kadar bir edebi sanat çerçevesinde rubailer tarzında ümitsizliğini, çaresizliğini, üzüntüsünü dış alemine aktarmıştır.

Haşa; Cenabı Allah, onun Enbiya ve Evliyaları, İslam dininin haikatleri hakkında, İnkar ve alay ederek aşağılama, hicvederek gülünç duruma düşürme, tasvir ederekte hakikatları inkar etme yoluna gitmiştir. Gerçi bu konularda müsbet olarak az da olsa dörtlükleri bulunmasına rağmen, rubailerinin ekseriyetinde, inancı inkar ile dine savaş açmıştır. Ve bunu hayatında yaşam tarzı olarak benimseyerek uygulamıştır.

Ömer Hayyam, Şeytani, nefsani ve insanda bulunan hayvânî hisleri tahrik ederek, bu alemide sanki, ‘vur patlasın, çal oynasın, armut piş, ağzıma düş’ kabilinden eğlence mekanı olarak görür ve bütün yaşamını da bu şekilde devam ettirir bir tablo şeklinde göstermiştir.

Ömer Hayyam dönemin en büyük alimlerinden biri, hemde fıtri olarak çok zeki bir kişiliğe sahiptir. İç aleminde, yani akıl ve kalbinde, Allah inancını bir alimden beklenir tarzda çözemediğinden, Haşa Allah’ı, Peygamberi, İslam Dini hakkında, akıl ve kalbi, tatmin edici cevabı bulamayıca da, kendini şarap, şehvet ile dünya güzelliklerine verir. Bunların da ölüm nedeniyle geçici olduğunu görünce, felsefi olarak her şeyi sorgular, sorguladıkça da bir türlü bu bataklıktan çıkamaz. Çıkaması mümkün değildir. Çünkü Bediüzzaman’ın tespit ettiği gibi, “..Herşeyi madde de arayanların akılları gözlerindedir. Göz ise mâneviyatta kördür.” Diğer bir tespiti ise “...Arkadaş! Kalble ruhun hastalığı nisbetinde felsefe ilimlerine meyil ve muhabbet ziyade olur. O hastalık marazı da ulûm-i akliyeye tavaggul etmek nisbetindedir. Demek mânevî olan hastalıklar, insanları aklî ilimlere teşvik ve sevk eder. Ve akliyatla iştigal eden, emraz-ı kalbiyeye müptelâ olur...

Ey Zalim Kör Nefis-5 Şiirimden

Güzel; çarşaf, pardösü, şalvar, giymek,
İşte budur takva ile amel etmek demek.
Ancak şeklen Müslümanlık hiç olunmaz,
Önemli olan zalim kör nefsi gemlemek.

Hırka, takke, cübbe, post, sarık sarmak;
Seccade, tespih, misvak, pusula taşımak;
Takva sahibi olduğuna bir delildir amma,
Nefisle yapılan cihadı sakın ha! Unutma...!

Bekir Özcan-Borborunbekir

Selam ve saygılar resulcivcik

Yorumunuz için teşekkür ederim.