GEL DİYEMEDİM
Bir kara sevdaya düşürüp gittin
Giderken ardından kal diyemedim Hasretlik narında pişirip gittin Bari bir haberin sal diyemedim Yaşıyorum şimdi kendi halimde Güllerim kurudu soldu dalımda Verdiğin mektuplar kaldı elimde Unuttum geriye al diyemedim Hasret kaldım bülbül gibi ben güle Tutuşmadık bir kez olsun el ele Canıma can katan gözlerin hele Yanakların kiraz bal diyemedim Kavuşunca biter diye çekindim Fırtınadan esen yelden sakındım Sanma sana sitem edip yakındım Seni gördüm dilim lal diyemedim Sen gidince düştüm çileye derde Aradım bilesin seni her yerde Kalktı gözlerimden fakat o perde Utandım geriye gel diyemedim Ayhan Kocabay 27.08.2020 |