EKSİK KALAN
Bak, şafak söktü, volkanik
karanlıklarda yaşadım kaç asır. Hüzün kokar yıllarım, yolculuk hali umutlarım, eksik kalan kahkahalarım, ağlamalarım. Mutluluk mu, hiç düşmedi payıma. Özlemim özgürce konuşan insan sesine sesi yankılanınca, sanki leylek sürüleri geçerdi Murat nehrinden Tendürek dağına. Görecek miyim bir daha gözlerinin kahverengini? Ellerinin kelebeksi narinliği, karları yırta yırta özgürlüğe yürüyen kardelenler gibi... Onların ardından haykırıyorum avaz avaz! Hüseyin Taşdemir |
Tebrik ediyorum.