dön gel
demli bir çayı yudumlarken
rüzgar getirir kokunu bana bir yanım deniz bir yanım yayla iki kaya parçası arasında köz yana dursun sönmeden kahvem de pişecek taştan ocağım da inan bana şu esen rüzgar var ya o da olmasa senden bihaber dönecek dünya ah sevdiğim gerisi angarya şimdi gözlerin düşecek aklıma yüreğimi zapt edemem kahve de kesmeyecek sonra sonrası uykusuz geceler bayat çayla karşılanan sabahlar göz altı mor halkalar sızı ağrı sevgiliye çağrı duman duman cigara izmaritlerden piramit zemin katında küllenmiş ziftlenmiş bilmem kaç asırlık mumya adına aşk diyorlar dön gel ya // hadi gel yüreğime keyf/ince konakla // { şiire katkı ve emek sunan değerli arkadaşlara, şiirimi güne layık gören saygıdeğer seçki kuruluna sonsuz teşekkürler.} |
Tebriklerim ve saygılarımla.