Velakin
Bir gün el ayak
Çekilir yüreğinden Ve nefes alışların duraksamaya başlar. Garip bir sessizlik İlişir dudaklarına acım tırak Kalbin "küt küt" atarken birden durur! -Daha sonra- Sol yanını Uğursuz bir huzur kaplar Boğulurcasına yırtarsın gömleğini! Düşünemezsin o an Düğmelerin saçılır etrafa Ardından yarı baygın düşersin koltuğa! -Ve en nihayetin de- Bir kuş misali Uçtuğunu hissedersin Kanatlanıp tâ en uzaklara! Sevdiklerin panikle Telaşla koşuşturur etrafında Velakin artık her şey için çok geçtir! Ve melek Ç/almaya gelir Yarım kalan gülüşünü! Ölüm bu. Yapacak bir şey yok! Gitmen gerekir sadece ve gidersin... 13 Ağustos 2011 Adnan Bilgiç |