ŞEYTANIN HALİ...
Hastane odası tertemizdi.
Necmi kapıyı hafifçe aralayarak içeri bir göz attı. Aralık dudaklarından tek kelime çıkmıyordu. Ne çalacağı bilmiyordu. Yukarıda pervasızca dolaşan biri vardı. Öyle ki çıkardığı gürültülere bile aldırmıyordu artık. Rahat hareket ediyordu. Her yer kapalı ve boğucu bir sıcak vardı içerde. Başka odalara göz atmak istedi. Yıldırım gibi merdivenlere koştu. Yeni bir ses aksetmemişti kulağına. Ama içi rahat etmemiş ve huzuru kaçmıştı. İlk gördüğü odaya daldı. Kapı az sonra açılmıştı. Karşısına yaşlıca, ak saçlarını yemeniyle toplamış, güler yüzlü bir kadın çıkmıştı. Kadın kısık sesle konuştu. "Az evvel beni bir kere daha ele geçirmeye çalıştı. Niyeti seni kurtarmaktı, tabii buna izin veremezdim, asla..." Aklı büsbütün karışmıştı. "Sen Seytasın! " Öyle mi sanıyorsun? Çok yanılıyorsun... Hakkari/30 |