Güzel bir haber
Yıkık dökük bir ev ve herkes ağlıyor
Bense bakıyorum, içimdeki kanlı bıçağa Bir an için nefret ediyorum O’ndan ve herkesten Yanılıyorsunuz, her şeyi hissediyorum Tüm acıyı ben hissettim kanımda, tenimde Hiç düşünmeden kaçabilirdim belki de Ama ben buradayım, önünde ağladığınız, yıkık dökük evimde Ağlamayın arkamdan, tek damla gözyaşı dökmeyin Yakın gerekirse tüm bu toprakları, yalnız evim kalsın Kalsın ki herkes hatırlasın Ama hiçbir şey olmayacak değil mi Bana sakın o bilindik, tiksindiğim sonu anlatmayın Canım daha çok acıyor, canımı alan kişi keyiften dört köşeyken Nefret etmiyorum yalnızca birkaç kişiden O’ndan nefret ediyorum Ve bir anlık dediğim nefretimin Hiç bitmeyeceğini anlıyorum |