Gecedir: Şimdi daha yüksek sesle konuşur
[tüm kaynayan pınarlar.
Ve benim gönlüm de kaynayan bir pınardır.
Gecedir: Ancak uyanır aşkların tüm şarkıları
ve benim gönlüm de bir aşığın şarkısıdır.
Susmayan bir ses var içimde, en derin yerimde,
sesi duyuyorum:
Aşk diyor, özlem diyor, özgürlük diyor.
Ah, gece olsaydım! Işıkla kuşatılmış olmaktır
[benim yalnızlığım.
Ah karanlık olsaydım, geceye ait karanlık!
Nasıl da isterdim ışığın memelerinden emmek
ve sızı kutsamak isterdim, siz kıvılcımlar gibi
[parlayan küçük yıldızlar.
Ve ateş böcekleri, yukarıdaki!
Ve mutlu olmak isterdim,
sizin ışıktan armağanlarınızla.
Oysa kendi ışığımla yaşıyorum,
ben, kendimden çıkan alevleri yine kendim yutuyorum.
Almanın mutluluğunu bilmiyorum ve vermenin
almaktan daha büyük bir mutluluk olması
gerektiğini düşledim çoğu kez.
Elimin hiç durmadan armağan vermesidir,
benim yoksulluğum bekleyen gözleri
ve aydınlanmış geceleri görmektir.

Hüseyin Taşdemir