AH ANLATABİLSEM KENDİMİ
Yorulduğumu bilesin
kederin yükünü taşımaktan. Fırtınalar koptu bir anda, bütün mevzilerim yok oluyor, sonra kuraklaşıyor içim. Ah anlatabilsem kendimi, öfkemi, sevdamı, kavgamı, sana olan özlemimi anlatabilsem. Bu arabesk dünya da fena tökezliyorum bazen. Anılarıma sığınıyorum, yorgun ve yalnız. Ala bir tavşan gibi avcıdan kaçarcasına, nefes, nefese. Zehirli çıyanlar pusuda. Acının her zerresini bilirim, elini ver bana kokunla nefes alırım belki. Gözlerime bak belki ışık olur geceme, kokun oksijen olur nefesime Şimdi ses ver sesime. Hüseyin Taşdemir |
Emeğinize yüreğinize sağlık