HAYDİ AYDI GÖZÜN
açtım kollarımı Asuman’ a
belki kucaklaşırız diye aslında yok idi kötü kastım ben çoktan nihavent şarkıları mıhlayıp duvara astım bakışların kor, köz ve leblerinden yüreğimi kurşunluyor bir söz uçurtma oldum uçtum kucağına düştüm bilemedim ki sen bana niye küstün çıldırtır insanı hak etmediği hüzün ay doğuyor ayaklarına mesafeler uzanmış yatıyor aramızda up uzun en sonunda bir hoşça kal doldurduğum kadehi fondip edip içti haydi aydı gözün |
up uzun..."
Bazen mesafe girer araya, hasretlik büyür,
Bazen o mesafe kapanmaz bir hal alır; sevgili ölür...
Hayat bu:
Ayrılıklarda kavuşma umudu olmasa
İnsanın yüreği çürür.
Kaleminize sağlık.