DEĞDİ DE DEĞDİ
ateşin sönmeye yüz tüttüğü yerde
üzerine odun eklemeyi sevdim griden kızılı koyu kahve renginden yeşili sevdim birde hicap duyan gözlerini bazen kelebek bazen de kırık kanatlı üveyiktin inanılmaz acılar aymaz sendromlar çektin adın yazıldı hipodromlara, garlara, peronlara anıldığında yürekler yandı hapsolun’ du zindanlara bazıları hüsran dedi bazıları ise hicran her ne denilirse denilsin bu hasret değdi de değdi |