BİR KADIN AĞLIYORDUŞiirin hikayesini görmek için tıklayın İstanbul yanıyordu
şehrin bir yakası yanarken diğer yakasında dalgalar kıyıya selam çakıp geri dönüyorlardı yakomozların gizemli göz kırpmalarına bir evle başladı yangın sonra diğeri daha sonra diğer evlere uzattı alevden elini tüm şehri saracaktı böyle giderse binaların çatıları üzerinde bir kadın kaçarken yangından başka bir kadın daha ve bir başka kadın daha imdat diyordu bir kadın avaz avaz sesler çoğalıyordu imdat imdat imdat kimsesiz çocuklar vardı şehrin sokaklarında mendil satıyor ayakkabı boyuyorlardı İstanbul yanıyordu kıyametler koparken insanların yüreklerinde bir kişi uzaktan seyrediyordu alevleri sanki gülümsüyordu kırlarda bir kadın papatya topluyor yaşlı bir amca bastonu ile ağaçtan erik çalan çocuğu kovalıyordu bir kız çocuğu ip atlıyor başka bir kız çocuğu bebeğini sallıyordu ipten sallanıyordu bacakları ayakları üstüne düşüyordu yere kısa pantolonlu erkek çocuğu bir anne ağlıyordu bir baba ağlıyordu bir anne rüyasına ağlıyordu hıçkırıklar kalıyordu yarasının kabukları arasında bir baba İstanbul gibi ağlıyordu bir tarafı gülerken diğer yanı ağlıyordu ağlarken bir kadın ağlarken bir adam kaçarken erik çalan çocuk ayakları üzerine düşen erkek çocuğu yığılırken yere çatılar üzerinde yangından kaçan kadınlar yardım beklerlerken çaresizce ölü bir annenin kolunda bir bebek süt emerken bir kadın papatyaları toplarken yaşlı amca koşarken elinde baston bir kişi sanki gülümsüyordu istanbul yanıyordu ankara izmir bursa çanakkale trabzon kayseri sinop muş tüm ülkeyi sarmıştı yangın bir kişi sanki gülümsüyordu denizlere sıçramıştı yangın şelaleler bile alev alev yanarken bulutlar uyurken o bir kişi ağlıyordu yağmur yağmasını beklerken VE KIYAMET KOPUYOR ... KADINLAR GÜNÜ MÜ? yeter yeter yeter kadınlar günü sadece bir gün senin aldığın nefes her gün tüm günler senin bir gün mü senin ömrün unutma sen değerlisin fark etmez erkek veya kadınsın çünkü her şeyden önce sen de insansın İstanbul yanıyordu şehrin bir yakası yanarken diğer yakasında dalgalar kıyıya selam çakıp geri dönüyorlar yakomozların gizemli göz kırpmalarına bir evle başladı yangın sonra diğeri daha sonra diğer evlere uzattı alevden elini tüm şehri saracaktı böyle giderse binaların çatıları üzerinde bir kadın kaçarken yangından başka bir kadın daha ve bir başka kadın daha yüksek binaların üzerinde imdat avaz avaz sesler çoğalıyordu şehrin sokaklarında çıldırmış gibi çocuklar bir o yana bir bu yana koşuşturuyorlardı ağut figan ağlıyorlardı çırpınıyorlardı İstanbul yanıyordu kıyametler koparken insanların yüreklerinde bir kaç kişi uzaktan seyrediyorlardı alevleri sanki gülümsüyorlardı bir bahçe içinde bir kaç kadın yeşillik topluyorlardı bir kız çocuğu ip atlıyor başka bir kız çocuğun ipten sallanıyordu bacakları tabureye bir adam tekme atıyordu ayakları üstüne düşüyordu yere bir kız çocuğu bir anne ağlıyordu bir baba ağlıyordu bir anne rüyasına ağlıyordu hıçkırıklar kalıyordu yarasının kabukları arasında bir anne İstanbul gibi ağlıyordu bir tarafı gülerken diğer yanı ağlıyordu ağlarken bir kadın gecenin kollarında yanarken İstanbul deniz uyuyordu ... |