ölüm ve hayellerBen ölürüm ama hayellerim asla Giderim yolculuklarıma erkenceden Bir kırmızı gül açar pencerede Bir serçe kanat çırpar Bir kadın soyunur özgürlüğünü Biliyorum bu kış bahar gelecek Tüm yolculuklarımın izlerine. Karmaşıktır benim düşüncelerim Tıpkı yoksunluğun gibi Gözü pek kavgalarım olur ruhumda İşsiz emekçi ellerim seni özler Kırmızı kiremitli evlerden farklıdır Benim toprak damlı evim Bağlarda üzümler açar Sarı bir güneş doğar sabahında İşçiler zor sever kadınları işçi kadınlar hikayelerindedir ben ölürüm yokluğunu anlayınca hayellerim senle yaşar ben şimdi bir çay içmeliyim yorgunca oturduğum o masada. |