Kimsesizim
Ah benim ellerim
Bir lokma ekmek için nasırlaşmış avuçlar Ah kızlar sizi görünce yüreğim sızlar. Hani o kıyılarında ıslandığımız şehir Nerdesiniz kimlesiniz söyleyin ne olur. Hani işçi evlerinde hüzünlenir akşam İnsan sevince geceyi bu böyle olur. Tüm kanatkar sevdaları umudun Gelir seni bulur bilirim acıdır zaman Kimsesiz ve mağrurdur yaşanan Ah o kızlar dolgun acılı kadınları geçmişimin Sizi görünce ağlaşır ayazları yüreğimin Bir atlı payton geçer kapıdan Giden ölümdür Diyarbakır kerhanesine. Dağ kapıda bir şiir okumuştu bana O esmer sıska devrimci kız Sonra yörük kızı giydirdi papuçlarımı benim. Papuçlarım sevdi kendini gördümkü kimsesizim. |