YetimlerKimse tanımaz acının penceresini Kuşlar konmaz dalına yitikliğin Esmer bir kadın bekler geceyi Ah nasılda ağlar kimsesizliğim. Yeşil parkalı devrimci yalanlar Nerelere saklandınız anlatın bana O gözü pek ülküleri memleketin Soyunup dökünüp giden ömür Kim anlatır hikayesini söyle Kimi bekler sabah sabah ölüm. Ah o vakitsiz gitmeler yokmu Kuru bir dut ağacında hatırlanır Ağlar yetimleri yüreğimin. |