Kolaymı
Her dogan gün umuttur hepimiz için
Sense soframda ekmek gibisin. Görürsün gözlerime bakınca akşamları Lacivertinden bir acı yüregimde Soysuz kadınlar gibi ürkek ve fahişe Kavgalar içinde yürür gençligim Ölürüm dersin sızlar ilikleri kemigimin ürkek serçeler gibi umutsuz Acıtır yokluğun ruhumu Kimseler görmez saçlarım biçimsiz Ölümki heybetli bir kühaylan bağlıdır kapımızda Özlemek nedir anlamazsın sen. Tüm züppe ruhlu yalanlar oynaşırken gözlerinde Bırakıp gitmek kolaymı o işçi bakışlarını O mavi yakalı kavgalarını hayatın. Aglamalarını sevdalarımın. |