Kirpi gibisin çocuk
Her tarafın diken
Kim elini uzatsa
Delik deşik
Üstelik sen de kan içindesin
Tezer Özlü

Tezer’im, gamlı savaşçım,
Kimseler bilmez,
Cesaretimi senden aldım
Okuduğumda seni
Nefes almakta zorlandım.

Yalnızlığımın iç sesi,
Sakla beni satırlarına,
İntihar cümlelerinde boğ.

Çocukluğum senin soğuk gecelerinde boğuldu.
Ve Çocukluğumun sokağında,
Büyük yalnızlıklar yatardı,
Şen şakrak sesler yayılırken
Küf kokusu sinmiş odalardan.

Her mutsuzluğumda,
Dudağının kenarında beliren,
Tebessüme sığındım.
Engin yüreğine al beni
inadına kıralım duvarları

Sen Pavese sevdalı,
Bilir misin ben de sana...
Sınırsızlığında sınırların,
Yol boyu eşlik et bana.
Öldürelim anıları.
Ki soluk bir sayfaya sığındılar.

Hüzünlü yazarım benim,
Leyla’n olsaydım iç seslerinde, yalnızlığının.
Akıtsaydın damıtarak acılarını damarlarıma.
Doğururuken seni Artemis bir hazan vakti
Beni de Mitra, güneşe sevdalı...

Şimdi, bir mektup yaz bana,
İç sesini döktüğün.
Kıskansın Leyla
Sınırlar var mı uzaklarda?
Bilmesin...

Hüzün savaşçım,
Bir tek ben ağladım ardından senin
İç seslerimle çığlık çığlığa...

Gamlı yoldaşım,
Aynı yolda çakışamayan yolculardık;
Köklerimiz dayansa da iki kadim toprağa,
Yaban otlarıydık aslında...