HANGİ GÜLÜ SEN DİYE KOKLAYAYIM
her günün
bir dünü bir de yarını vardır utan ama belli etme arını çünkü; yanaklarının ve kulaklarının kızarmasına dayanamıyorum denizler imgelerimizin rengidir biraz uçuk biraz mavi dalgalarsa sevinçlerimizin dengi biraz köpük biraz da havai sen gittikten sonra kaç çay demledim fermantasyona uğramış gözlerinden seni az mı özledim sözlerinden ne çok şarkı ezberledim sensiz buraların tadı hiç kalmamış sanki bina inşa edilmişte ruhsat alınmamış mutlulukların yerini hüzün bulutları sarmış yürek daralmış gözlerin feri bile kalmamış şimdi söyle ey sevgili ben sensiz nasıl nefes alayım hangi gülü sen diye koklayayım hangi ağaca üryan ayaklarımla beden vurayım zor geliyor hem de ne zor içimde bir ateş ki sana hasret ve de kor |