Umut...Oysa bir umuttu hep.. Seni andığım anlarda tutulan nutkumu açan Yağmurda ıslanırken üşüyen ellerimi ısıtan Vazgeçmeye yakınken hayattan, bir umuttun hep Sokakta titreyen kedi gibi sokuldum sana onun kendine sokulduğu gibi Gözlerimi öylesine kapattım, vurulan yavrusuna bakam kumru gibi Seni,sesini andım her umutsuzluğumda. Bir umuttu hep benimki, beklerken seni Güneşe dost,aya arkadaş ayaza yoldaş oldum Bir umuttu çünkü sen vardın umudumda Yokluğuna da vurgunum varlığına da. Yürekteki çiçeği besledim onunla, umudunla Yağmurun fesleğeni beslediği gibi, şefkatle Bir umuttu benimki… Bir umut… Gel unutabilirsen sen unut… |
Gel unutabilirsen sen unut…
yinede unutmöa da böyle güzel dizeşler aksın gçönlünden.