ÇARESİZLİĞİN ÇİLESİ
Binalar arasında insanlar hapsolup kaybolurlar
Devamlı para akışı olmayınca bırakır savaşmayı günü kurtaranlar Sokaklarından çıkamazlar, anca sahil varsa bir deniz havası alırlar Çürürler yıllarca bir köşe başında, öylece yıldızlara bakarlar İşçilerin gözlerinde büyük kin, sürgün güzel günleri Ailesine ekmek bulacak mı bugün? Hep belirsizlik Kira, fatura, çocuk, düşünsün hangi birini Asgari ücrete talim, atamadı üstünde ki pisliği Düşerse bir de illegale, göremez senelerce sevdiklerini Temiz değil artık sicili yani değersiz biri Bakacak insanlar acıyarak yüzlerine, kirli bedeni Toplumdan itilenler uyuşarak ölmeyi bekledi Düzgünse işin Degüstasyon’da bir sevgiliyle eğlenirsin Küskünsen aşka, para avcılarıyla meyhanede yaşarsın zevkini Düşkünken, şarapla bir kaldırımda sevdiğine söversin İşte bu da paranın önemi, anladın mı şimdi? Cemiyetli burjuvazi belirler her şeyi, hayalini emek vermeden yaşar zengin piçi Sense izle ve bekle hürriyeti, çekersin çaresizliğin çilesini, sanki aileden genetik Annesi tarafından, 7 yaşında evden atılan biri gibi nefretim, adaletsizliktir akıl almaz öfkemin sebebi Tüm umutlar gasp edilmiş, devinimlerim dirayetli, direnişlerimiz getirecek elbet ihtilâli |