Sen gittin ışıklar söndü, çiçekler boyun büktü
Dünya bana, ben dünyaya yabancılaştım
Yer-gök karanlık, düşlerimin kapısında kilit
Merhametsiz bir rüzgarın elinde duldasız kaldım
Zemheride üşüdüm, yağmurda ıslandım
Hani ceketin nerede baba giydirmedin, şemsiyeni de açmadın
Elimi de bıraktın, elim boşlukta şimdi
Ve ben o eli nereye koyacağımı
Yüreğim alev alevken, ellerim de yanarsa
Çiçeklerini nasıl sulayacağımı bilemiyorum baba!..

Bir yanda dağlanmış kor bir yürek taşıyorum
Bir yanda paramparça onca düş, yüküm ağır mı ağır
Adımlarımı sayıyorum başım eğik, boğazımda hıçkırık
Yürüyor yürüyor, yürüyorum, ne yol bitiyor, ne zaman geçiyor
Her şey seninle güzeldi, sen ölünce bütün güzellikler de öldü
Kara bulutlar sardı mavi göğümü, gitmiyor, olmuyor
Yokluğun ölüme denk, hüznüm dinmiyor
Ne kadar sensiz, ne kadar çaresizim ah babacığım bir bilsen!..

Ve en zor olanı da ne biliyor musun?
Duymayanlar, bilmeyenler rastlayınca yolda
Soruyor:"baban ne yapıyor, nerede, sağlığı iyi mi kızım?"
Hıçkırıklarla geçmişe sürükleniyorum, sel boyumu aşıyor...

Şimdi söyler misin, o sorulara aşağıdaki şıklardan

a)Biraz hasta, iyileşecek inşallah b)Elimi bıraktı
c)Acısı çok büyük d)onu çok özlüyorum e)anılarıyla yaşıyorum

hangisiyle cevap vereyim baba?

Rukiye Çelik
21 Haziran 2020