immortal// . . . adı aşk ile, sen ile anılan hiçbir cümleyim sanırım unut artık unut sende beni mürekkepsiz bir satır aralığında , anlam olma gibi bir derdim kalmadı bilmem anlatabildim mi hayat epey geç oldu, geç de olsa anladım ki anlamsızlık gibisi de yokmuş , bir mumda sen üflemek ister misin bu aralar benim öldönümümde hatta bir dilek tut öyle sıkı tut ki bana dair düşlerinden de, düşüşlerinden de kurtul sonsuza , bakma bana öyle yanıp tutuşsa da içim anla artık kocaman bir hiçim ne benden, ne de adım adım, kurşun kurşun sokakladığım bu izbe şehirden adam olmaz artık , sen gittin, gittin ya..hani biz, biz kaldık ya ardında çıplak bağışıklık mı kazandık bilmiyorum da üşümüyoruz merak etme hissetmiyoruz artık , biz kim miyiz bendeki cevap belli de, sendeki cevap gözlerindeki o tozlu perde mi, yoksa gözlerini kaçırdığın o penceresiz ayna mı bilemem bildiğim tek göz, yalansız, dolansız bakmasını bilene yürek g/özüdür , beni boş ver, boş ver de yokluğuna ardında kalışımızı, aldanışımızı anlat(a)mak çok zor geliyor bilesin neyse yüzyıllardır uykusuz gibiyim okuduysan kapatıyorum ışıkları… . . . // ilhanaşıcıhaziranikibinyirmi |
“Okuduysan kapatıyorum ışıkları” muhteşemdi!
Sevgilerimle...