Şair olmak için; yetenek, bilgi, birikim, hissetme, betimleme gücü ve... ve daha birçok şey gerekir. Peki insan olmak için ne gerekir?
İlke
Saygı
Sevgi
Düşünme yetisi ve...
Ve başkalarının emeğine değer verme ahlakı...

Gramofonumun iğnesi takılmış yine
“Akşamın olduğu yerde” (1)

Aslında, alıntı olduğu belirtilmese hiç kimsenin de birşey diyeceği olamaz. Kimse de kaldırıp, "bu İlhami B.Pektaş'ın sözleridir," demez, diyemez... Ama bunu bu sayfanın şairi bilir; bilir ki, bunu ben bir şarkı sözünden aldım. İşte son zamanlarda alıntı, çalıntı curcunasında kendine saygısı olan bir kalem.

Eğer sevginin ne kadar güzel bir duygu olduğunu bilmiyorsanız, nefret dolu bir şiir yazamazsınız; nefretin de ne demek olduğunu bilmiyorsanız, sevgi dolu bir şiir yazamazsınız. Önemli olan sizin bildiğiniz değil, ne düşündüğünüz ve ne yazdığınızdır. Yaşamın içinde olan zıtlıklardaki tercihinizdir önemli olan.

Peki, bir Celal Çalık şiirinde ne bulur onu okuyan. Öncelikle olumlu ya da olumsuz her duygunun, her düşüncenin zerafetini ve nezaketini bulur.

Nasıl mı?

Tarayıp da toplama saçını ey bahar!
Bırak salkım saçak savrulsun zülfün
Güller açan pembe yüzünde

Şimdi aklımın erdiği kadarıyla ikinci dizeyi düşünmek istiyorum. Çünkü bu üç dizedeki gizemin anahtarı ikinci dizedeki sesleniştir. Emir kipi olarak kullanılan, 'bırak' sözcüğü, öylesine bir incelikle kullanılımış ki, emretmekten çıkıp, yakaran bir sese bürünmüş. "... salkım saçak savrulsun zülfün," burada, kaba görünen ve güzellikle ters düşen salkım saçak'lık, işte bu seslenişle yükünü hafifleterek asıl anlatıma destek olmuş gibi. Dizenin asıl anlamı da elbette gözden kaçmıyor; "senin güzelleşmen için bir çaba göstermene gerek yok, sen her halinle güzelsin, doğal olan bir güzelliği taşıyorsun, dağınık olan zülfün seni çirkinleştirmez, aksine daha da güzelleştirir," Birbirine bitişik olan anlamların birçoğunu aldım, çünkü bu dize öyle söylüyor bana göre.

İsterse çatlasın öfkesinden...

Bu dizenin ardına ne gelse yakışır, bu dize ne ile tamamlanırsa çok güzel olur; ama şair tercihini tanrılarla yapmış, "lir çalan tanrılar," en büyük güç bile ne derse desin aldırma, telkininde bulunmuş. Burada öfke sözcüğü önem kazanıyor. Neden 'kıskançlık' değil de, aşırı kızgınlığı koymuş şair. Yine bana kalırsa, dizenin asıl anlatmak istediği ya da benim anladığım, kıskançlık sözcüğünün yükünde aynı zamanda bir rekabet vardır; kıskançlığa karşı baş kaldırılmaz, oysa öfkeye karşı baş kaldırılır ve karşı durulur.

Yaşam dolu nefesin
Ve en tiz sesinle
Şarkını söyle

İşte bu üç dize şiirin göbeğidir bence. O zaman anlıyoruz ki, yukardaki dizelerde gizli olan birşey daha var; o gizli şey yaşamdır. İşte burada öfke de yerine oturmuş oluyor.


Çılgınca sevişsin böcekler
Kirpiklerinin koyu gölgesinde
Belki de en büyük sevda sensin
Bir kelebeğin gözünde

Kelebek burada tam bir metafordur.
İyi de olmuştur.

Sayın ağabeyim, şiirin bana sunduğunu ben böyle anladım. Elbette eksiğim ya da fazlam olabilir;ama yorum da bu değil midir!

Uzun şiir yazmak hem çok kolaydır hem de çok zordur; kolaydır, çünkü anlatmak istediğiniz her ne ise, bulduğunuz geniş alanda rahatça söyleme imkanınız vardır; zordur, çünkü uzurn şiirde hata yapma şansınız her zaman daha yüksektir. Peki kısa şiirde durum nedir. Bunu da sizin böyle güzel şiirlerinizi okuyarak çözeceğiz.

Kaleminiz ve yüreğiniz var olsun.
Saygılarımla
ve şiirle...

ÖmerNazmi tarafından 7/15/2008 4:10:42 AM zamanında düzenlenmiştir.