DÜŞ KURDUMmasum duygularımı hançerliyor ayrılık eğer uçsuz bucaksız gözyaşlarım rüzgarın döktüğü yapraklar gibi akmasaydı veda kıvranışlarımı bilmeyecekti bu şehir elimde karşılıksız mektuplar kalbimi ısırıyorum ister sitem et ister kırıl bana ey aşk kırılmalarım geçmeyecek yağmurlar beslese de ruhumu ben üsküdar’ı Üsküdar da beni seviyordu sönmüş nice ateşlerin şehri efsane aşkların yedi tepesi ben aşkıma sadığım eskimez şarkılar gibi yorgunluklarımı yıkıyor taşkın bulutlar gürbüz dağların arasından çağlayan bir nehirim korkusuzluğum bundandır benim ah ben bir göçmen kuşuyum hüzün doluyum mavi şiir bir şehrin uğultuları arasında en sevdiğim martılar tebessüm ediyor bana rüyalarıma sarılıyorum beni mutlu uyandırıyor vakitli vakitsiz korkularımı alıyor elimde tozlu sayfalar yazılmamış şiirler İstanbul duruyor… mustafa kaya 08.06.2020/Çengelköy |