KALEME KİLİT VURULMAZ

Kaleme kilit vurulmaz derler...
Oysa, toprağaına tohumunuzun gark olduğu ülke.
Körpe bir fidan iken
Bir fiil can suyunuzun verildiği töre,
Yaşadığınız yöre,
Almış olduğunuz kültür ve terbiye.
Nail olduğunuz sevgi
Duyduğunuz saygı buna izin vermez.

Daha yüreğiniz çiçek açmadan elleriniz kelepçelenir.
Diliniz budanıp prangalanır.
Mor fisranlı yavuklusunu
uzaktan, uzağa seyran eyleyen
Yağız bir delikanlı misali
İçini çeke, çeke
Ak duvaklı sayfaları seyrana dalar kaleminiz.

Rengarenk kır çiçekleri arasında
Koşup oynayarak
Güven içinde gönlünce büyüyemez mısralar.
Yüreğinizin sesini özgür bıraksanız bir dert...
Bırakmasanız bin dert olur içinize.

Güneş görmüş kar misali erimiş akmış.
Çığrından çıkmış
Batının kölesi olmuş deyiverirler
Kalplerinden yüzünüze beraber
Zihni pas tutmuş purslu beyinler.

Kimse demez ki
Sızı derinde
Bırak özgürce halay çeksin
kelamı kağıdın üzerinde.
Yeter ki
Aklı fikri ikamet etsin soy ağacının gölgesinde demezler.
Gecelerin karanlığına saklanır
Hisleriniz, duygularınız, düşünceleriniz
Yazar, yazar geri silersiniz dizeleri.
Belki kimse işitmez..
Kimse okumaz ama
Siz avaz, avaz dünyanın kulağına fısıldarsınız
sesiz çığlıklarınızı..

İspirto misali uçup giden
Elvan, elvan mısraların arkasından
Genziniz yanarak bakarken
Mecbur bırakılırsınız
Kaleme kahır tasmasını takmaya...
Ve
Daha doğarken öksüz kalır
Uğruna çarmıha gerildiğiniz şiirler...

Nafize
11 Haziran 2020
13.27