Bu ÇağdaKaldıysa bir şeyler üstad Her şeye bir şey katmak istiyoruz Bir şeye hiçlikle Hiçliğe saflıkla karşı çıkmak Merdivenlerin çilesini Asansör olmuş zihinlere Ve atların at gözlüğüyle koştuğu bir gerçekken Harcadığımız sevgi ve saygı ise Bozdurup bozdurup serpiyoruz kanatsız kuşlara Yalan olmasa Tanrı da Allah da olmayacak hayatımızda Gerçek bu kadar basit Doğrunun sonsuz döngüsünü hiç kokladın mı üstad Sonsuzun sonsuza bölümünü hesaplayabildin mi hiç Bir şey karşına çıkınca sıfırlandı mı hep Bugünün de kapanışını bekle Göz ucuyla süzdüğün şiirlerin Pump yapmayan çizgilerine endeksle fikrini Baharı gelmeyen kışları yaşadın mı hayatın boyunca Voltranı bir türlü birleştiremedin mi sen de benim gibi Sonra bol eski kokuşlu hikayeler giydirdin mi diline kalemine Bir yarın ölürken sevdin mi sevdiğini gerçekten Ne olur bir sefer de olsun bir kerecik doğru söyle! Anlatsam da anlayamazsın ki üstad Boşuna dönerken çarklar Kayışı kopana kadar aynı sesi dinledin mi hiç An oluyor demişler ya Bir garip duyguya varıyorum Neye vardığımı bilmiyorum An oluyor ne gördüğümü anlatamıyorum Geçenlerde yine yendim bilgisayarı satrançta Sonra neden yenildim devamlı Seviye mi arttırmıştım yoksa oyunda Yoksa yenilmek mi istiyordum Varsa üstad Sanki her şey boşuna bu çağda |
Düşündüklerinin anlaşılacağından emin olmasa da şair, 'üstad' kimliğiyle içsel bir söyleşi yapma gereği duymuş...
Finalde bir 'havlu atmaya hazıranmak'... bir umutsuzluk var...
Bir sonraki şiirde bu sorgulamaların umuda yürüyüşünü okuma dileğimle kutlarım Ekrem Bey.
Saygılarımla...