Al Ay!
Bir Gece oturdum kaldırıma.
Ay bana ben aya, sükûti ama Sohbet vakti idi dolmuş içim, Baktım ki parlıyor dolu Ay’da. Hoş değilmiş gördüğü anlattı; Çocuklar ölmüş mavi boncukta! Azap sarmış dört yanı cihanda! Söz gelimi de güzel ya dünya! Rengi ala çaldı, öfke hali bastırmış belli ki hatalara! Hicap ile eğdim boynumu, ben insan oğluyum insanda hata! |