Yalnızlıkla yaşamak
Yalnızlık benliğime iyice işledi.
Her bir hücremde, Her bir saç telimde, Ellerimde, gözlerimde... O kadar içime işledi ki yalnızlık, Ben yalnızım, yalnızlık da ben; Sessizlik benim, ben de sessizlik. En derinlerimde hissediyorum, Her nefesimde, Her sadece ses olsun diye güldüğümde, Her sesli düşünmelerimde, Hep yalnızlıktan oluyor. Artık anlatılacak çok bir şey kalmadı. Mesela her gün aynı saatte kalkıyorum. Her gün birkaç kitap okuyor, Muhakkak birkaç parça müzik açıyorum. Aklıma geldikçe birşeyler atıştırıyorum. Olur da unutursam , Sigara dumanıyla doyuyorum. Akşamları birkaç satır söz yazıyor, Gecenin zalim kollarında uyumayı umuyorum. Anlayacağın, sadece yaşıyorum. Sadece... Yaşıyor muyum? |