Zerre denilirken mısra anlamında kastedilir.

Matemi anlatan bir hikaye belki bir kayboluş belki de zamanla yeniden doğuş yaşama tutunma tabi ne kadar mümkünse...

BİR BABANIN YOK OLMASIYLA BAŞLAYAN YOLCULUK VADACAĞI YERİ BİLMEYEN TREN YOLCULUĞU BELKİ DE HAYAT ... HEPİMİZ O TRENDE SEYAHATTEYİZ. KİMİMİZ HEDEFLERİMİZLE, KİMİMİZ UMUDUYLA UYANACAĞIMIZ ZAMAN PERDE KALKACAK O ZAMAN GERÇEĞİ GÖREBİLECEĞİZ. İŞTE O VAKTE KADAR ÇALIŞMALIYIZ...

Yokluk muydu adı
Belki de hiçlik savaşı
Bekleniyor günlerdir
Gelmiyor o sessizliğin narası

Var olmadık belki de
Yaslanmadık kırık korkuluklara
Gizliden gizliye
Bilseydik bağlanmazdık kimseye

Özledim desem az olur
Sadece, yokluğun ağır
Sustum fakat gözlerim bağırır
Yaşamak neden bu denli sağır?

Öyle bir özlem ki,
Siliniyor gökyüzünde
Hiç izin kalmıyormuş gibi
Eskiler yankılanıyor pus içinde

Ne önümü ne de arkamı
İsli yollar rıhtımı
Sunabilsem önüne yollarımı
Gelebilse keşke evin dış bakanı.

Hep gözlediğim yollarda
Sesini duydum sanki uzaktan
Yanlış anlamışım meğer gitmişsin
Geri dönsen bir baksam ki gelmişsin

Öyle bir haziran ki yeller esiyor şehirde
Rüzgâr vurduğunu seriyor yerlere
Yine hatırlatıyor kendini hiçken,
Varolmanın acısını çeken ben.

Susmak diziyor cümleleri
Başlıyor satır başları gecelerden
Sessiz sessiz vedalaşıyor
El sallıyor gemiden

Eller tutuk kalkmıyor yerden
Bir hazin matem mi esiyor dem bu dem
Yok olmanın mücadelesi verilirken
Varlığın ışığı yansıyor pencereden.