Yaman adammış
Bir adam düşün, pabucu dama atılmış,
Şimdi, gözyaşlarını sil, Bu öyle bir hikâye değil; Düşün, sürekli ruhuna yama atılmış, Ne acizdi, ne de sefil, Bir adam düşün, Yüzüne tebessümler çakılı, Belki acıklı bir ifâde, Belki sadece bir soytarı. Gözleri sürekli parlayıp duruyor, Kuşlara, ağaçlara, güneşin doğuşuna gülüyor, Belki aklı yerinde değil, Belki haklı sebepleri var kendince, Bir adam düşün, gökyüzünde boğuluyor, bakınca, Tükenmek bilmeyen umutlarını doğuruyor tekrardan, Hiç bir şey engel değil sevgisine, Bu öyle bir hikâye değil; Düşün; "Ne yaman adammış" diye. |