Vücutsuz
Yaşadığımı bilmek istemeyerek uyandım,
Hangi rüyaya, hangi kâbusa, Kan ve ter benim içimde, Gülü koklayamadım ama dikenine bağlandım, Aşk, acıttığı kadar sağlamdı, Rüzgârla kırılan dallar gibiydim aksine, Cüzzamıma saklandım, basitliğime, Korkaklığıma, caddelerin lütfu; karanlığına, Ölü sıçanların inlerine, Sevildiğimi sandığım hüsnükuruntularıma, Beni öldürmeyeceğini söyleyen bir kadına, Emanet ettim kendimi. Yaşadığımı görmek istemeyen gözlerle uyandım, Bir zamanlar, bir kadın, Ve sırf, o baktığından, gözlerim dünyamdı, Aslen o kadar uzaktaydım ki; Her zaman, başka bir bedene uyandım. |