Ey güzellik
Kendimi kelimelere hapis ettim artık
Dokun/a/mayınca yüreğin yüreğime
Suküte de müracaat ettim
Ondan da bir hayır
Yok,
Ne bir ses var nede bir hoşça kal,

Bilemem
Neyin
Gazabına uğradım
Zamanın mı mekanın mı,
Ne fark eder
Öyle de yoksun böyle de yoksun
Çile çekmekmiş kaderim,
Güle ağlaya
Bende çekiyorum işte,

Gün gün değil
Ki
Zaman/ın kaçkını
Yokluğunu sensizliğime adamış
Kuş bakışı baksam da
Ne gezer
Yok yok
Yine yok,

Dert çemberine benziyor
Hayat
Sevmeye durmayasın bir kere
Cümle alemim bir niyaz,
Odaklanmış
Kalbe,
Sesi
Sayıklıyor ismini,

Avunmak
Serzeniş teselliye
Tutunmak gökyüzüne
Mavisiyle göz kamaştırıyor,
Daha ne kaldı ki
Geriye
Bekliyorum nefes olsun
Soluğun cebrinde
Sen nerde ben
Nerde
Hiçliğin körfezlerinde...

* Berlin, 30.04.2020 *

Talat Özgen