Annesinin adı Hanife idi,
Gözleri maviydi sanki gülerdi,
Kendisi de dahil beş kardeş idi,
Gözleri maviydi adı Ömer’di.

Ölünce annesi on üçtü yaşı,
Kaçan ablasının neydi telaşı,
Kim pişirecekti kardeşe aşı?
Gözleri maviydi adı Ömer’di.

Öksüzlüktü artık suskun yoldaşı,
Kurtulmadı asla çileden başı,
Son düzlükte talih bakardı şaşı,
Gözleri maviydi adı Ömer’di.

Bir gün güneş doğdu yeni sahife
Eve gelin geldi eşi Hanife
Dönerken talihi etti latife,
Gözleri maviydi adı Ömer’di

Dağılmıştı artık haneden matem,
İlk Fatma’sı doğdu, ardından Adem,
Doluştu haneye uğurlu kadem,
Gözleri maviydi adı Ömer’di.

Sonra Şükran geldi bezgin haneye,
Ayyukta üveylik çöktü sineye,
Gitmeliydi artık ama nereye?
Gözleri maviydi adı Ömer’di.

Ne kadar olunsa güçlü çalışkan
Geçinmek çok zordu kısıtlı imkân,
Etmek gerekiyordu tebdili mekân,
Gözleri maviydi adı Ömer’di.

Ver elini dedi büyük İstanbul,
Yarım ekmek ye de huzurunu bul,
Etti duasını yaradan kabul,
Gözleri maviydi adı Ömer’di.

Dördüncüsü Türkan Beşinci Ayhan
Bolluktu sofrası doluydu sahan,
Büyüdü Adem’i olmuştu şahan,
Gözleri maviydi adı Ömer’di.

Önce kamyon aldı satıp minibüs,
Süt limandı her şey bitmişti kâbus
Değildi talihi kat’iyen mâkus,
Gözleri maviydi adı Ömer’di.
...



Çaylak
Umut Dünyası Karalama Şiir Defteri
Ankara - Nisan 2020