ah!karanfil
içimde ihtilâl yüklü çığlık
hani tutmasam hâki tepelerin
ayaz gülüşlerini sarsacak



yüzümün
kumral penceresine
hanidir uğramaz güneş
ölü toprağıma üzüm sümbülleri eker misin?
yanıyorum bilinmezliğin cehenneminde
alevleniyor kendi ekseninde hoyrat düşünceler
düşünceler ki-sonsuz
-sonsuz keder



çocuklar-ı
görüyorum rengarenk
çocuklar-ı duyuyorum ahraz dillerinde kıvılcım
tırpan vurulmuş narin bedenlerinde kan şerbeti
sök kalbimi karanfil
sök! yerinden



mevsim-
yarasa mevsimi
nefesine kilit vurulmuş kent caddelerinden
kırgın sanrılar eşliğinde bu vakitsiz göç
ah! vakitsiz yaprak dökümü
bu ahüzar




……




ah! nasıl da soğuk
matemi giyinen sokak
kalbimde mor şapkalı akşamüstü
yalnızlık mekik dokurken başucumda
avluda usul usul ayak tıpırtısı
kapımda heyecan kapımda bahar
kalbimde ışıyan şavk
bakmışsın ki annem
uzaklardan
gelmiş



elinde
türlü türlü renkte şakayık
hadi anne kuşu olalım karanfil
olalım mı?



belki
tanrı görür bizi
belki eğilir öper kum döken gözlerimizden














ayşe uçar
19-04-2020
pandemigünlükleri