Yeğenim...
1992 de yaptığım tablolardan biri
... Bir, iki, beş, derken arttı sayı Zamanla insan şaştı yeğenim Yıllar sanki birbiriyle yarıştı Sen ben kavası çoğaldı yeğenim. Gücü olanlar zayıflara saldırdı Yıktı viran etti ne canlar yandı Fethedenler kahraman sayıldı Yerküreye sığmadık ki yeğenim. Barbarlıkla yönetildi bu dünya Hudutlardan haydut gibi aşınca Suçumuzu örtbas ettik sorana Öldürmeyi yiğitlik saydık yiğenim. Her devirde böyleydi bilesin Yıkılan ocakları sen bilmezsin Bir anlasan hiç birini sevmezsin Yeryüzünü kana buladık yiğenim. Nemrut mayası karışmış ona Bu kaçıncı helak, kaçıncı veba Yüz bin tabib olsa saramaz yara Derken öbür tarafa gittik yiğenim... Mustafa Yaman 15 nisan 2020 |