Aşk Yağmurları
Yılları tükettim içimde,
Aşkınla tükendikçe. Aşkınla sussa da Nicedir kalbim. Hiç susmak bilmedi kalemim. Denizleri mürekkep, Bulutları sayfa yaptım Sayfa yaptım aşkına. Sonra yağan her yağmurla Aşkım toprağa karıştı, Hayat buldu toprak, Ümitler, hayaller, sevgiler Filiz filiz yol aldı. Sonra her filizde bir gül açtı, Koparamadım, kıyamadım, İmrendim, utandım, söyleyemedim, Kahroldum, yüreğim parçalandı. Güle gül dedim o bile ağladı, Dayanamadı, Yaprak yaprak yollara düştü, Seni aradı, aradı, aradı... Ve sonra saçlarında buldu kendini; Hep olması gereken yerde Neden biliyor musun? Çünkü saçlarında bir damla yağmur vardı! |