Çürük
Kimseye bir zararımız yokken yazan zararlar
Düşeşe atıpta yeki bulduğumuz zarlar Taaa! küçükken yediğimiz azarlar büyüdükçe çürüttü merhametimizi Dilimize dökemediğimiz yerinde laflar Koynumuzda beslenen tatlı yılanlar sergiye çıkmışken bütün manzaralar insansızlık tabloları yordu bizi Yoruldum’u fiziksel algılayan boş kafalar Gerçekliği kesinlik kazanmış safsatalar Anlaşılmak umudu ile yapılan tekrarlar ezbersizlere harcattı gencligimizi, Tüketti insana dair sevgimizi.... |