sesleniş
aydınlığın mavi bir devrim gibi
gamzesine iltica ettiği memleketimin kadınlarına Seni hep çocuk kalan yanıma emanet etmiştim ya leyli yüzün bir sırça saray yüzün biletsiz yapılan bir seyahatin vicdan örseleyen vebali sayki haykırsam özlendiğin kadar varsın burada burada özlendiğin kadarsın ya leyli ben mi ben öz kentime vebalı kaligraf yalnızlıkların imgesel suskuları us-fezanda danseder mi peki simurg usaresi gibi adını kendime bile faş etmediğim leyli diyince tüm annelerini memleketimin yüzbinlerce kez özlediğim sesimi duyarsın belki farzımuhal |