Gel gayriFigan eder bülbül gonca gülüne Baharımı kışa sarma gel gayri Eğdi başım sevdasının zülüne Kahırlara vurup durma gel gayrı Görmüyorsun bu çektiğim zahmeti Döküyorsun yüreğimden rahmeti Gözün ile kovalama kısmeti Müflisliğim hayra yorma gel gayrı Gözyaşıyla arınarak yundukça Yakar bizi bu ateşler yandıkça Har oluyor küller adın andıkça Uzaklarda hayal kurma gel gayri Kays tı aşka mecnun olup savrulan Leyla için kızgın çölde kavrulan Telef olur aşk yolunda yorulan Halin nasıl diye sorma gel gayrı Mehmet Muhlis ŞEPİK |