NİSYAN
sana yandığımı bilseler
bilinmez yedi düvele sürgüne gönderirler beni seslerine küser bülbüller deniz yutar tüm martıları çiçekler dallarına küser unutur tüm insanlar nisyanı sana ağladığımı bilseler sise kapılır bulutlar bir dağ çiçeği hasretinden ölür huzur kalmaz bozkırda Dumanlar ateşe küser Nehirler yatak değiştirir birbirine karışır mevsimler cehennem buz kesilir dengeler mahkum olur nisyana seni kaybettiğimi bilseler güneş batıdan doğar gün’ü alır alacakaranlık sevdalar idama koşar sokak lambaları ölüm sessizliğine kapılır son yıldız ışığı söner uzaklarda buzullar erir çekilir ruhum bedenimden sevdalar bana küser Seni kaybettiğimi bilseler Mehmet Muhlis ŞEPİK |