Gelmedin
Akıp gitti yıllar, gönül uslandı
Acılar hiçti de, bir sen gelmedin Ağardı göz ferim, nemle puslandı Mevsimler geçti de, bir sen gelmedin Kanadı yüreğim, andıkça dünü Beni benden alır, ayrılık günü Korkuttu alemi, hasretin ünü Turnalar göçtü de, bir sen gelmedin Ömrüme bahardın, estin yüzüme Kederle hüzünle, kaldın güzüme Dua olup aktın, otuz cüzüme Çiçekler açtı da, bir sen gelmedin Sarıldı yosunlar, kader taşına Yanıp da kavruldum, her bir yaşına Böylesi yalnızlık, düşman başına Beklemek güçtü de, bir sen gelmedin Mehmet Muhlis ŞEPİK |