Sayısız evrenler arasında
Kurguladığım ütopik mekanlarda
Algısal yanılgılara bağlı akıl oyunları
Ve içsel kelime kombinasyonlarıyla
Mış gibi yaşananlar, yaşanamayanlar
Baştan sona platonikti
Döngüsel zamana dolanıktı
Başlamadı
Bitti
O boyutta
Ne sen sendin
Ne ben bendim
Ne de geri kalanlar gerçek
Hatta gökyüzü uçsuz bucaksız
Denizler masmavi
Mevsimler de hep bahar değildi
Ne senin kollarındaydı
Bitimsiz mutluluk
Ne de öpüşündeydi
Saatleri durduran
Sonsuzluk
Başlamadı
Bitti
Bittiğinde, patladı yüreğim
Gözlerim, boşluğa bakarken dondu
Zamansa durdu
Sıfır noktası mıydı burası
Kayboldu, öncesi ve sonrası
Sen, ben, her şey ve hiçbir şey
Var mıydık, yok muyduk
Bilmiyorum
Bir karadeliğin çekiminde
Düşerken kıyamete
Uyanıverdim
Açılan bir solucan deliğine dalıp
Bir anda geçiverdim
Aydınlık “mış gibi” bir evrene
Ve yeniden büküldüğünde zaman
Ya başa sardık ya sona
Sil baştan
Olsun
Yine de bugün
Dünden sonrası benim için
Ve dün ya çoktan ya da yaşanmadan bitti
Yeni olasılıksal kurgular dolarken aklıma
Bilmeden, hatırlamadan
Başka bir sen koydum
Yine sol yanıma
Her şey başlamadan
Bitmeden