Yüzsüz
Sabahları, birbirine uzak evlerde alarmlar çalıyor
Gözlerimizi mutsuzluğa aralıyoruz Seni daha ’’haklı’’ düşünebilmek için Zihnimin perdelerini çekiyorum kornişlerden Fakat bu lehine olan bir durum değil Güneş, hatalarını gün yüzüne vuruyor İyi’yi düşledikçe bocalıyoruz Ardı ardına dinamitler patlıyor beynimde O kadar kayıp ki yolların Nazarımda, uyandığında yıkanacak bir yüzün bile olmuyor Ve senin olmayan yüzünden dolayı Biz, her gün biraz daha kirleniyoruz. |