Dönmeyen Devran
İmrenmeyin
Yaldızlıdır yalnızlığım Ne sandınız! Sızlanmak acizlere yaraşır. Neler yaratır Yaradan Hikmetinden sual olunmaz Kul ağlanmaz! Kula, kulluk yakışır Orta Çağ’da kitabeler yazıldı okunmasa da Yeni Çağ’da tümüyle aydınlandı yerküre İnanmam, safsatadır söylenenler Olur muymuş öyle şey Yakın Çağ’da hiç insan mı yakılır? Ne yana bilmem ama eğimlidir şiirler Şairler sıklıkla meyillidir acıya Ve dünyayı bir uzaylı kurtarabilir ancak Yol verin kök salmaktan bunalabilir herkes Belli ki gitmek istiyor adamcağız Acıyın, insaf edin hancıya Akıl durunca Din bir ırmak misali akar ince ince İnsanlar değil miydi vaktiyle putları da kıranlar? Demek ki sabredince oluyormuş Zamanla doğru yolu buluyormuş düşünce Düşününce haksızlığı gücüme gidiyor yaşamak Tutsaklığıysa düşünmek bile istemiyorum Yaşlanmak istiyor delirircesine hücrelerim Ne güzel oluyor yaşıyorken ölüme susamak Ne zaman ümidimi kaybetsem Kucaklıyor içimi yüzü ışıldayan güneş Işığını görür görmez Umut dostça doğuveriyor dağların ardından Ufacık bir kuşku yok içimde İnanıyorum, bir gün yarım tur dönecek devran Kafesinden salınacak aslanlar Balıklar yırtacaklar yine denizi Balıklar; irili ufaklı allı pullu İnanmak istiyorum yoksa yaşayamam Er ya da geç göreceğiz hepimiz Mazlumlar bir gün kurtulacaklar ağdan. |
Bu güzel şiiri, yazan ve bizimle paylaşan Şair Arkadaşımı içtenlikle kutluyorum. Nice güzel şiirlere...