Yalnızlığın Tavan Arası
Yalnızlığın tavan arasına sıkışmış
Bir ağıt benimkisi Kimselerin duyamadığı Anlamadığı! Tozlu sandıkta duran Pas tutmuş düşlerimi Kaldırdığım tavan arası. Bir boşa çaba benimkisi! Zindan gönüllerden kaçmış Bir kaçağım. Karanlığın tozlu kucağında Kollarım güçsüz. Kimsesiz bir türküyüm Küfürlü ağızlarda. Bir çıban, bir yarayım Çilekeş sırtlarda. Geçmişin bir türlü geçmediği Yalnızlığın tavan arasındayım. Umudun mumları sönerken Bir bir, Kuşların kanadı kırılırken Tek tek, Ben yalnız bir bulutum Rüzgarla kavgalı. Meşede bir dal, Dalda kuru yaprak Benim sonbahar, Benim kurumuş toprak. Çaresizce kaybolan bir oyuncak... Eski bir eşya gibiyim. Şu karanlık tavan arasında Kimsesiz çürüyüp gitmekteyim. |