Güneşe Veda
Yarım yamalak kalmış çocukluğum,
Patlak topların gölgesiyle avunduğum, Yalnızlığım ve de yorgunluğum, Hepsi geçmişimden gelip Ansızın buluyor beni. Göğe bakarken huzur bulan gözlerim Gün batarken yaşlarla doluyor. Evet güneşe dahi veda etmeyi Beceremeyen bir insanım. Belki de en büyük zaafımdır Vedalar, gidişler, ayrılıklar... Ama diyorum ya işte Ansızın gelip buluyor beni, Veda ettiğim herşey! Bir çocuk kaçarken Taş attıktan sonra, İçimde bir yerlerde Bir cam kırığı. Güneş inerken yavaşca Bir dağın diğer yamacına , İçimdeki bu sefer Bir can kırığı! |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...