Çırpınıyor yüreğim
Çaresizliğin içinde
Lanet okuyorum istemeden
Gideceğim bu şehirden
Kavuşamadım dudaklarının kıyısına
Ne kadar çıkmaz sokak varsa
Adresim oldu bu şehirde
Engel koydun araya
Kırmızı ışıkları üzerime yaktın
Sana yaranamadım
Verdiğin acılar kadar paslıyım
Çıkıp gidiyorum hayatından
Bundan böyle
Pusulam hasreti,saatim yalnızlığı
Takvim yaprakları sensizliği gösterecek
Yalnızlığa mahkum olduğunda
Getir beni aklına hiç düşünme
Gecenin karanlığına vur kelepçeyi
Yağmur damlası süzülsede yanaklarından
Kirpiklerime sinmiş yalnızlık
Bir ağıttın sen kalemimde
Islansa gözlerim düşeceksin
Ellerim soğuk titriyor
Üşüyor gözyaşlarım
Sen açtığında gözlerini
Ben çıkmış olacağım bu kentden
Yolum uzun,yolum dikenli
Uslanır belki bu yürek
Dersini alır da bu sevdadan
Mavi rüyadan uyan istersen
Biliyorsun değilmi
ilk defa sesimi duymayacaksın
Benim haykırışlarım sahipsiz
Senin soruların cevapsız kalacak
Gecelere hüzün bulaşınca
İçini kemirecek yokluğum
Bir korku saracak yüreğini
Sorguya alacaksın sevdanı
Bütün duvarlar üstüne yıkılacak
“Unutuldum” diyeceksin
Sen bu şiiri okuduğunda
Her şey bitmiş olacak
Unutulmuş gecenin üryan saatinde
Bir şair yüreğini çınlatacak
Herkes unutacak seni
Bu şiir son olsada
Bu şair asla unutmayack seni
yns